Λόγος Ρημάτων

Το πρώτο των τελωνιών του Λόγου είναι τα στέφανα... Είσοδος Παραδείσου.

Δεύτερο τελώνιον «το προς εικόνα και ομοίωσιν», δεν είναι αίρεση.

Τρίτο τελώνιον το πεπυρωμένον εστί κρυστάλλινη Αλήθεια, και η Αλήθεια εστί Φώς και το Φώς είναι ο Θεός.

Θεός εστί χαρά... ανθρωπιάς.

Θεός εστί η αγάπη. Μα Θεός εστί Δικαιοσύνη και σωτηρία.
Το σπαθί του βασιλιά μέσα στον βράχο καρφωμένο.

Όσο το "εγώ" είναι φως βράχου, τόσο το σπαθί σε χέρια άδικου βασιλιά δεν βγαίνει.

Η βάση του Έλληνα είναι η κραυγή του Λέοντα βασιλιά του.
Βασιλέως ρήματα, Λέοντος βρυχηθμός!
Βασιλεύς Θεού, το σπαθί του Θεού βαστάζων. 

Εγώ ειμί ο κρεμάμενος εκ του μηδενός.

Ο του Φωτός το φώς.
Έμπροσθεν σου ο λόγος. Άνθρωπέ μου εγώ το ολόλευκο χαρτί στην δικιά σου ψυχή,
και εσύ τα γράμματά μου,
που στης καρδιάς σου τη φλόγα, πνεύμα και γράμματα προς το νου σου γεννά… Αγγέλους.

Εσύ τα πάντα της δικής μου της αρχής.
Εσύ ο Στρατηγός μου.

Εσύ ο έχων μέτρα και σταθμά, εσύ το σύμπαν το άπειρο κι ο αμέτρητος ο ουρανός μου.
Εγώ ο λόγος, εσύ η αρχή.

Εγώ το τέλος εσύ η ζωή… άνθρωπέ μου.

Εγώ ο λόγος, ο σπόρος ο πνευματικός του νου της ψυχής.
Εσύ ο βλαστός μου, η αλήθεια.
Εσύ η αλήθεια, εγώ το φως…
και εσύ ο ήλιος μου, ψυχή μου, άνθρωπέ μου. 

Λόγος ρημάτων, Φωνή Θεανθρώπου, φωνή ανθρώπου ρημάτων ζώσας ψυχής.
Ψυχή ως ύδωρ αναβλύζον τα ρήματα, ον νοήμον και πνευματικό.

Επί αυτό στηριζόμενος ο λόγος ο κρεμάμενος εκ του «μηδενός» του παντός.

Εγώ ο Άνθρωπος ο καθήμενος εν τω λόγω… άλλο εσύ μου.

Ιωάννης