Όταν έκοψα τις φλέβες μου και βγήκα από το σώμα, για πρώτη
φορά μου μίλησε το ταλαιπωρημένο μου το σώμα. Την ώρα που έβγαινε η ψυχή μου,
άκουσα αποχαιρετιστήρια φωνή να μου λέει «ουφ, απαλλάχτηκα από σένα» και πέθαναν
οι πόνοι και τα βάσανα. Πέθαναν και οι καημοί μου, πέθανε το σώμα μου και
πέθαναν και οι εχθροί μαζί με το κορμί μου, εκτός από την αθάνατη ψυχή μου.
Γίνανε πολλά και διάφορα, θαυμάσια και φωτισμένα. Ο Θεός η
Αγάπη εστί, εκτός από των ζωντανών νεκρών στη Γη το πνεύμα. Και με έστειλε ο
Θεός ξανά στην Γη και δεν μου χάλασε χατίρι. Μα σήμερα αδέρφια μου τελείωσε η
αποστολή μου και αυτή τη φορά σαν φίλος φεύγω έξω από το κορμί μου και συνομιλώ
τις τελευταίες μου στιγμές στην Γη μαζί του. Μου μιλά για τις αμέτρητες στιγμές
που ζήσαμε παρέα, σαν στάχτες είναι όλα τα κακά, σαν ύλη οι λαμπερές στιγμές μας.
Αυτή τη φορά σαν άνεμος δροσερός θα ξεψυχήσω και το
ευλογημένο σώμα μου ξανά να δώσει ζωή στη γη θα αφήσω, και το πνεύμα μου μέσα
στο μύρο της Αγάπης του Υψίστου Πατέρα και Ιησού Χριστού. Αυτοεξόριστος από την
βασιλεία των ανθρώπων, αιώνια θα φωνάζω στον Θεό: «ή όλοι ή κανείς». Τι να την
κάνω την βασιλεία όταν στην Γη υπάρχει ο φθόνος, ο πόνος, η δυστυχία των
ανθρώπων……
Ιωάννης εκ πενίας βασιλεύς
